Instrukcja redakcyjna
Instrukcja redakcyjna
Redakcja „Rocznika Warszawskiego. Seria Nowa” rozpatruje jedynie oryginalne teksty naukowe, które zostały przesłane na adres:
Każdy autor zobowiązany jest do ujawnienia wkładu poszczególnych autorów w powstanie publikacji. Wraz ze złożeniem tekstu do druku autor/autorzy zobowiązani są do złożenia oświadczenia o oryginalności publikacji. Jest ono dostępne do pobrania na stronie internetowej czasopisma i można je przesłać pocztą elektroniczną.
Artykuły
Objętość artykułu nie powinna przekraczać 80 tys. znaków (liczonych ze spacjami i przypisami).
Nad tytułem po lewej stronie należy podać imię i nazwisko autora, nazwę instytucji lub miasto oraz numer ORCID. Po tytule należy zamieścić do sześciu słów kluczowych w języku polskim i angielskim.
Każdy artykuł powinien być zaopatrzony w abstrakt, czyli krótkie wprowadzenie do podjętej w tekście problematyki (do 500 znaków), streszczenie (do 1600 znaków) i bibliografię (z podziałem na archiwalia, wydawnictwa źródłowe i opracowania). Pod tekstem należy zamieścić krótki biogram autora.
Recenzje i artykuły recenzyjne
Objętość recenzji nie powinna przekraczać 2000 znaków, natomiast artykułu recenzyjnego 60 tys. znaków (liczonych ze spacjami i przypisami).
Redakcja przyjmie recenzje książek, które ukazały się w ciągu ostatnich trzech lat.
Redakcja podejmie działania, aby uzyskać dla autora egzemplarz recenzyjny w wersji drukowanej lub elektronicznej.
W nagłówku zamieszczonym nad tekstem należy zamieścić: imię i nazwisko autora recenzowanej pracy, tytuł publikacji, miejsce i rok wydania, nazwę wydawnictwa, liczbę stron. Zaleca się stosowanie skrótów w języku recenzowanej pracy, np. hrsg. von, ed.
Pod recenzją, z prawej strony, należy podać imię i nazwisko autora recenzji oraz afiliację.
Artykuł recenzyjny, który powinien mieć charakter polemiczny i przeglądowy, powinien posiadać tytuł, abstrakt, streszczenie i bibliografię.
Edycje źródłowe
Redakcja „Rocznika Warszawskiego. Seria Nowa” zainteresowana jest publikowaniem wszelkiego rodzaju źródeł historycznych dotyczących Warszawy. Mogą to być samodzielne edycje lub aneksy do artykułów opatrzone komentarzem. Publikacjom tekstów obcojęzycznych powinny towarzyszyć tłumaczenia. Wszystkie powinny być przez autora-wydawcę językowo i historycznie przygotowane do druku według zaleceń Instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych od XVI do połowy XIX wieku, pod red. Kazimierza Lepszego, Wrocław 1953, a więc opatrzone wstępem edytorskim, aparatem naukowym, zredagowane i transliterowane.
Ilustracje
Redakcja dopuszcza publikację ilustracji czarno-białych i kolorowych, rezerwując sobie prawo ich wyboru. Przyjmowane są one w formie skanów. Powinny być one opisane (autor, tytuł, miejsce pochodzenia, sygnatura obiektu) i zaopatrzone w numery odpowiadające numeracji załączonych podpisów. Wskazane jest zaznaczenie miejsca kolejnych ilustracji w tekście.
Na autorze tekstu spoczywa obowiązek uzyskania zgody na publikację właściciela (instytucji, autora) obiektu fotografowanego, opłacenie jej wykonania oraz licencji autorskiej fotografa. Czasopismo nie pokrywa ewentualnych roszczeń z tytułu praw autorskich i praw do reprodukcji.
Tytuły i cytaty
Tytuły dzieł publikowanych należy pisać kursywą, tytuły artykułów w czasopismach, rozdziałów i podrozdziałów – drukiem prostym w cudzysłowie pojedynczym. Tytuły rękopisów lub maszynopisów należy podać w cudzysłowie. Wskazane jest, aby w tekście podać cytowane źródło w tłumaczeniu, a w przypisie w oryginalnym brzmieniu.
Skróty, daty, liczebniki
- Należy stosować skróty ogólnie przyjęte: r. (rok), w. (wiek), itd., m. in.
- Daty w tekście:
- miesiąc słownie, np. 15 lutego 1918 r.;
- okresy od do, np. 1 września – 10 października 1789, 1-3 maja 1792
- Daty w przypisach:
- miesiąc liczbą rzymską, np. 3 V 1791
- w przypadku braku daty dziennej, miesiąc słownie, np. w maju 1791 r.
- Liczebniki:
- W formie skrótów: tys., mln., mld.
Przypisy
Należy stosować przypisy dolne, z numeracją ciągłą. Odsyłacze powinny być umieszczone przed przecinkiem, średnikiem lub kropką, z wyjątkiem skrótów: w. lub r. Należy stosować skróty tak jak w tekście oraz skróty łacińskie bez kursywy: ibidem, idem, eadem, op. cit.
Zasady cytowania
- Artykuły w czasopismach: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł tekstu kursywą, tytuł czasopisma w cudzysłowie, rok wydania, tom, numer lub zeszyt cyframi arabskimi, strony, np. A. Gieysztor, Początki życia miejskiego nad środkową Wisłą i geneza Warszawy, „Rocznik Warszawski”, 1966, t. 7, s. 45-50.
- Prace autorskie: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł kursywą, miejsce i rok wydania, strony. W przypadku prac zbiorowych po tytule podaje się w: i tytuł opracowania zbiorowego pisany kursywą oraz inicjał imienia i nazwisko redaktora, np. H. Samsonowicz, Początki Warszawy, w: Początki Warszawy. Spojrzenie po 700 latach, red. H. Rutkowski, Warszawa 2015, s. 11-19.
- Opisy archiwaliów i rękopisów należy modernizować zgodnie z zasadami określonymi w Instrukcji wydawniczej dla średniowiecznych źródeł historycznych(Kraków 1925) oraz Instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych od XVI do połowy XIX wieku (Wrocław 1953).
- Opis bibliograficzny rękopisów powinien składać się z następujących elementów: tytuł rękopisu (oryginalny, nadany), nazwa archiwum, biblioteki lub muzeum (z podaniem w nawiasie polskiej nazwy miasta przechowywania), nazwa zespołu, sygnatura, karta lub strona, np. „Protokoły zebrań Zboru Warszawskiego Ewangelicko-Augsburskiego oraz czynności Kolegium Kościelnego od 6 lipca 1761 do 25 września 1778”, AGAD, Zbór Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, 103, k. 39-41.
- Należy stosować określenia skrótowe: red., oprac., wyd.
- W przypadku podawania adresów stron internetowych w przypisach należy podać datę dostępu w zwykłym nawiasie umieszczonym po adresie strony.
Bibliografia
Obejmuje wszystkie opracowania i źródła wymienione w przypisach. Należy je podzielić następująco: archiwalia, źródła drukowane i opracowania. Obowiązują zasady opisu bibliograficznego jak w przypisach, z wyjątkiem podania pełnego imienia autorów, wydawców i redaktorów.